Signos de cor de marfil

Ivory é unha opción de deseño con moitas opcións

A leite branca, perla, branca e opalina son sinónimos de marfil ou representan varios tons do marfil de cores. É a cor dos colmillos de elefantes e morsas, e ten un lixeiro aspecto amarelo ou branco.

Tamén é a cor tradicional das teclas de piano e ata ten unha marca de xabón que leva o seu nome: xabón que non ten ningún aroma ou cor engadido.

Natureza e Cultura de Marfil

Como neutro, o marfil é unha cor calmante. Leva algúns da mesma pureza, suavidade e limpeza do branco pero é un pouco máis rica e un toque máis quente .

Os colmillos de marfil dos elefantes foron preciados e usados ​​en xoias e na decoración de utensilios domésticos e mobiliario. A perla eo ópalo, matices de marfil, tamén son pedras preciosas. Ivory é o tradicional 14 º aniversario de voda, mentres que a perla é a cor reservada para o 30 º aniversario de voda.

Usando Ivory en impresión e deseño web

O color marfil proporciona un efecto relaxante. Use-o para definir un ton de elegancia discreta. É especialmente axeitado para invitacións de voda formal e para artigos de papelería elegantes e persoais.

O marfil con melocotón lixeiro, marrón pálido verde e marrón claro ten unha sensación terrosa, pero que é máis suave que outras paletas naturais. Use un toque de marfil para aclarar e acender naranja mediana e escura, azul , verde , violeta ou turquesa .

Marfil no idioma

O uso do marfil nas frases familiares pode axudarlle a un diseñador a ver como unha cor pode ser percibida por outros, tanto nos aspectos positivos como negativos.

Por exemplo, o termo "torre de marfil" ten diferentes significados para diferentes persoas. Para algúns, pode significar un refuxio, lugar de reclusión ou fuxir do mundo. Pero tamén ten unha connotación negativa: alguén que vive nunha torre de marfil pode considerarse mental ou físicamente fóra de contacto coa realidade.

Normalmente hai unha implicación de que o residente da torre do marfil é deliberadamente ignorante do mundo ao seu redor. A frase adoita usarse para referirse de xeito desbravante á academia.